Overheidsgedonder – Over Kim Wittop Koning
Overheidsgedonder? Daarvan heb ik mijn portie gehad! Een zeer royale portie, kun je wel stellen. Dat ik af en toe bots met de overheid zit ook een beetje in mijn karakter. Als iemand mij zegt: dat mag je niet! Dan zeg ik: wie zegt dat en waarom dan niet? Ik laat me niet graag in een hoekje drukken. Ik heb geknokt voor mijn zaak tot ik er letterlijk bij neerviel. Ik ging er altijd van uit dat zolang je eerlijk bent en in je recht staat, het goed moet komen. Maar zo werkt het niet, weet ik nu.
De overheid is een machtig apparaat, dat graag alles wil reguleren. Met het toepassen van de enorme hoeveelheid procedures en regels worden ook veel fouten gemaakt. Door schade en schande heb ik geleerd hoe het spel werkt. Deze weg wil ik andere mensen besparen. Veel mensen zijn bang, zij laten zich koeioneren omdat ze denken dat ze geen kans maken. Maar dat is niet waar! Je kunt heel succesvol voor je rechten opkomen. Alleen je moet je wel even verdiepen in de spelregels. Met Overheidsgedonder wil ik Nederlandse burgers een hart onder de riem steken. Want je bent niet machteloos en je hoeft niet meteen een dure advocaat in de arm te nemen. Er zijn simpele tips waarmee je al veel kunt bereiken. Mijn motto: de aanval is de beste verdediging. Laat je informeren en leer van elkaar. Kom voor je recht op en bind de strijd aan, verdiep je erin en begin een proces. Ga er voor! Als je verliest ben je €150 kwijt aan griffierecht en krijg je een tik op je vingers van de rechter. Dat is het allerergste dat er kan gebeuren!
Van paarden via thuiszorg tot faillissement
Ik ben een buitenmens, houd van vrijheid en heb altijd genoten van mijn werk met paarden. Mijn leven kwam in alle opzichten op zijn kop te staan toen mijn moeder overleed. Ik erfde zowel een bedrijf in thuiszorg als een belastingschuld van 7,5 ton. Van de ene op de andere dag sprong ik erin en zat ik op kantoor. Er volgden fikse tegenslagen. De directeur ging er met de helft van de zaak vandoor, ik kreeg onterechte belastingaanslagen opgelegd en ik maakte afspraken met ambtenaren die ze later ontkenden. Gelukkig werkten er een hoop fijne en trouwe mensen in het bedrijf en na jaren buffelen kregen we de zaak er weer bovenop. Tot mijn hoofdaannemer failliet ging en mij liet zitten met een onbetaalde rekening van 2,5 ton voor 20.000 uur zorg die ik had voorgefinancierd. Om een faillissement te voorkomen, heb ik gevochten als een leeuwin. Maar helaas tevergeefs. Na een rottige val van de trap heb ik uiteindelijk de handdoek in de ring moeten gooien. Ik zat met twee mitella’s op de bank en kon niks meer. Op dat moment heb ik mijn advocaat opdracht gegeven om mijn faillissement aan te vragen. Ongeveer een maand nadat ik failliet ging hoorde ik van de belastingdienst dat de aanslag van 7,5 ton, die ik geërfd had, onterecht was en werd vernietigd… Een bittere pil. Want zonder die aanslag had ik het bedrijf meteen gewoon verkocht en werkte ik nog met paarden…
Er is altijd een keuze
De periode daarna voelde ik me totaal waardeloos. Ik had gefaald om het bedrijf te redden. Eerst heb ik nog een poos hard bij een werkgever gewerkt maar uiteindelijk kwam de man met de hamer. En die kwam hard aan. Het dieptepunt. Tijdens die gedwongen rust heb ik diep nagedacht over mijn keuzes en over wat ik wilde. Ik heb de tijd genomen om te herstellen. Om weer rust te krijgen in mijn hoofd en mijn leven. Om weer goed met mezelf te worden. Ik leerde mijn valkuilen en patronen zien. Naïef ben ik niet meer. Als ik nu actie onderneem, overdenk ik van te voren alle mogelijke scenario’s. Niet alleen de positieve, maar ook de negatieve. Ik wilde uit de slachtoffer positie komen. Daarvoor was het voor mij belangrijk om het systeem te begrijpen en de positie van waaruit ik actie onderneem. Ik leerde dat er altijd een keus is. En dat het zeer belangrijk is om zelf de verantwoordelijkheid en het initiatief te nemen.
Fout op fout op fout
Er is te veel macht bij de overheid. Dat moet veranderen, vind ik. De overheid kan zonder pardon beslag leggen op de bezittingen van een burger met een schuld. Ieder ander moet eerst naar de rechter, om te laten toetsen of de vordering terecht is of niet. De overheid niet, die kan gewoon incasseren. Dat vind ik stuitend. Als de overheid geen fouten zou maken, was het niet zo erg. Maar de overheid maakt fout op fout op fout. Dat is mijn ervaring.
Ik heb veel geleerd van mijn slechte ervaringen met ambtenaren. Van ambtenaren die in een gesprek A zeggen en later B in het verslag zetten, leerde ik om de gesprekken altijd op te nemen. Van ambtenaren die mij verveeld en laatdunkend behandelden, leerde ik dat klanttevredenheid bij de overheid geen issue is. Wij burgers zijn immers genoodzaakt om met de overheid te dealen. Ambtenaren komen overal mee weg omdat ze immuniteit hebben. Een ambtenaar kan je niet verantwoordelijk houden voor zijn of haar daden en besluiten. Daarmee sta je als burger al bij voorbaat 3-0 achter. Het systeem maakt het mogelijk dat veel ambtenaren zich verschuilen achter beleid, wetten en regels. En zolang burgers dit pikken als makke schapen verandert er niks.
Speel het spel actief mee!
Daarom zeg ik: speel het spel actief mee en kom op voor je rechten en ruimte!
Ik ben heel blij dat ik nu mijn ervaringen kan gebruiken om anderen te helpen. Waar ik naar toe wil is een levendige en sterke community van mondige en goed geïnformeerde burgers die elkaar steunen. Want met velen staan we sterk en zal de overheid uiteindelijk ook mee veranderen.
